Galavant to dzielny, szlachetny rycerz zakochany w pięknej Madalenie, którą porywa zły król Richard, by się z nią ożenić. Oczywiście Galavant natychmiast rusza na ratunek – dosłownie śpiewająco – jednak przed ołtarzem okazuje się, że niepotrzebnie. Madalena woli bogactwo i tytuł królowej od szczerej, oddanej miłości. Załamany Galavant zaniedbuje się, przestaje się myć i zachowuję się jak obdartus, do czasu gdy do wyruszenia na wyprawę mobilizuje go Isabella.
Te pierwsze minuty pilota nie dość, iż wprowadzają w akcję, to ukazują pomysłowość scenarzystów i poczucie humoru jakie towarzyszyć będzie produkcji do samego końca. Żarty w serialu bazują w dużej mierze na szoku – spodziewamy się, że król będzie złym draniem, skazującym każdego na śmierć i taki jest, ale (słowo klucz) przy okazji się wydurnia, wybrzydza przy jedzeniu oraz jest niewiarygodnie słaby, niemęski (w porównaniu do swojego strażnika Gartha). Dobry jest też osadzony w realiach średniowiecza dowcip słowny.
Mocną stroną "Galavanta" jest muzyka. Kawałki śpiewane przez bohaterów znakomicie oddają ich charakter (podobnie jak choreografia) są lekkie, zabawne i przyjemnie się ich słucha. Parę nawet zostaje w pamięci jak poniższy:
"Galavant" to serial krótki, dynamiczny, prosty i przyjemny. Co prawda jest zapychaczem dla "Dawno, dawno temu", ale właśnie dlatego jest taki dobry. Czasem twórcy za bardzo przedłużają żywot seriali, przez co te nudzą. Z tą produkcją tak nie jest. Jak "Galavant" i "Constantine" nie dostaną drugiego sezonu to już nie wiem, czego oczekują amerykańskie stacje. Pieniądze to nie wszystko. Liczy się przyjemność.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz